Wie is Marjolein?

Marjolein Renée Catharina Muthert wordt op 15 september 1933 geboren te Wonosobo op Midden-Java. Haar vader is dan eigenaar/directeur van het flamboyante hotel Diëng. Ze is de jongste van drie kinderen. In 1938 gaan moeder To, zus Annie en broer Boy met verlof terug naar Nederland. Wanneer vader Jan in 1939 volgt, kan hij niet bevroeden dat hij en zijn gezin nooit meer zullen terugkeren naar hun geliefde Indië. De oorlog breekt immers in 1940 uit en de Japanners bezetten Nederlands Indië in 1942. Het gezin vestigt zich in Hilversum.

Vader blijft werken in de horeca. Eerst als restaurateur van sociëteit ‘Onder Ons’, onderdeel van de ‘Grote Club’ in de Kalverstraat te Amsterdam, later wordt hij directeur/pachter van restaurant Artis. Het gezin verhuist daarom in 1948 naar het bovenhuis boven het restaurant op de Plantage Middenlaan no. 43 te Amsterdam.

In de oorlog heeft het gezin Joodse onderduikers, waaronder Ralphje Silberfeldt. Marjolein is ontroostbaar als het jongetje twee jaar later aan difterie sterft. Hij wordt onder de naam Muthert op de Noorderbegraafplaats in Hilversum begraven.

In 1953 wordt Marjolein toegelaten op de IvKNO (Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs), later Rietveld Academie te Amsterdam.

In 1955 ontmoet zij Italo Galvagni, een prachtige italiaan, aan het Gardameer in Italië en is op slag verliefd.

Marjolein is een begaafde student en studeert in 1957 af aan de IvKNO in de illustratieklas.

Op 23 juli 1957 treden Italo en Marjolein in het huwelijk te Amsterdam. Nog datzelfde jaar wordt op 31 oktober hun enig kind, Pierino (roepnaam Pino) geboren, eveneens in Amsterdam.

Moeder To en vader Jan Muthert t.g.v. het huwelijk van dochter Annie Muthert in 1962
Pino Galvagni in 1962, dan vijf jaar oud
Marjolein Muthert en Italo Galvagni eveneens op het huwelijk van zus Annie

In 1965 gaan Marjolein en Italo helaas uit elkaar. Italo gaat terug naar Italië en Marjolein blijft in Amsterdam. (Italo is geen lang leven beschoren. Hij sterft al in 1974.)

Vader Jan gaat in datzelfde jaar in Drenthe wonen samen met zijn grote liefde Leida van de Poll. Jan en Leida zijn al heel lang een feit, maar pas in 1965 officieel. Zeker als hun enige dochter Clazien (roepnaam Kiki) in 1965 wordt geboren. Kiki is dus de halfzus van Marjolein en scheelt 32 jaar met Marjolein.

Kiki heeft een onuitwisbare herinnering aan haar vader, maar maakt hem niet lang mee. In 1972 sterft hij op 80-jarige leeftijd, omringd door zijn vrouw Leida en dochters Kiki en Marjolein.

Op zaterdag 1 december 1973 opent Marjolein haar kunstwinkeltje, met de mooie naam ‘Het Broed’, gelegen op het Voltaplein in Amsterdam. Zij woont samen met Pino en haar moeder To boven de winkel. In de winkel is dan een expositie te bezichtigen met haar eigen werk en dat van haar studievriendin Alison Korthals Altes.

Marjolein is bescheiden. Ondanks het feit dat haar ouders haar aanbieden om haar financieel te ondersteunen na haar scheiding, wil ze haar eigen boontjes kunnen doppen. Dat resulteert in allerlei bijbaantjes naast haar werk als kunstenares. Ook in haar werk is ze bescheiden, niet snel tevreden over het resultaat, waardoor veel van haar werken niet zijn ondertekend. Of is de ondertekening zeer subtiel weggewerkt en nauwelijks te vinden. Ze heeft een vaste kring aan vrienden, familie en geïnteresseerden, die haar stimuleren om meer naar buiten te treden met haar werk door middel van exposities en dergelijke. Deze (kleine) kring om haar heen vindt haar werk bijzonder en mooi en komt steeds terug om te neuzen in haar atelier. Het is er altijd gezellig en iedereen is welkom. Ze blijft uiteraard vast exposeren op haar eigen adres, maar heeft niet veel externe exposities op haar naam staan. Bewonderaars van haar werk zijn daarom niet breed uitgezet. Slechts een kleine kring schaft haar werken aan, overigens met veel plezier en overtuiging van haar kunnen.

Expositie in Bilthoven in 1976. Marjolein exposeert samen met B. Huitema-Kaiser (schilderes) en Kastrup Holmegaard (glaswerk)
Ze schrijft hierboven een berichtje aan Dick en Jopie Kruijtbosch. Zij hebben in de loop der jaren veel werk van Marjolein verzameld
Jopie Kruijtbosch noteert prijzen van Marjolein op de achterkant. Het Schaap staat in de galerij. (De prijzen zijn uiteraard in guldens.)

In 1984 slaat het noodlot op een verschrikkelijke manier toe. Haar enige zoon, haar oogappel, haar alles overlijdt door een auto-ongeluk in Italië. Hij is dan op bezoek bij zijn oom Boy Muthert. Hij wordt op 8 augustus 1984 onder zeer grote belangstelling van familie en vele vrienden op de Nieuwe Oosterbegraafplaats te Amsterdam begraven.

Nog geen twee jaar later overlijdt Marjolein op 22 april 1986. Ze is slechts 52 jaar oud. Ze kan na het overlijden van haar geliefde zoon Pino niet meer door. Ze sterft letterlijk aan een gebroken hart.